wanneer is het praktijkonderwijs ontstaan?

Het ontstond begin 1800. Daarvoor leerden studenten alleen uit boeken.

Het ontstond in het begin van de jaren 1800 met de oprichting van instituten zoals het Royal Institution en King's College in Londen. Deze instituten, gewijd aan wetenschappelijk onderzoek en onderwijs, hielpen de wetenschap te populariseren en toegankelijker te maken voor de bevolking. Ze speelden ook een sleutelrol in de ontwikkeling van nieuwe onderwijsmethoden en de verspreiding van wetenschappelijke kennis.

Er is niet één antwoord op deze vraag, omdat "praktisch onderwijs" in de loop van de geschiedenis veel verschillende vormen heeft aangenomen. Een van de vroegste voorbeelden van praktisch onderwijs was echter de oprichting van de Atheense Academie door Plato in 387 voor Christus. De Atheense Academie was een school die zich richtte op het onderwijzen van studenten over de praktische vaardigheden en kennis die nodig waren voor het dagelijks leven. In plaats van over abstracte theorieën te leren, leerden de studenten van de Atheense Academie hoe ze dingen moesten bouwen, landbouw moesten bedrijven, goederen moesten verhandelen en over belangrijke kwesties moesten debatteren. Dit soort praktisch onderwijs bleek zeer succesvol en al snel begonnen andere scholen een soortgelijke aanpak te volgen.

Het ontstond pas echt als een geformaliseerd concept in het begin van de jaren 1800. Daarvoor was het meeste onderwijs gericht op de klassieken en religieuze teksten. Er waren echter enkele opmerkelijke figuren in de geschiedenis die het belang van praktisch onderwijs predikten, waaronder John Locke, Benjamin Franklin en Thomas Jefferson. In 1806 publiceerde de Franse onderwijzer Jean-Marc-Gaspard Itard het boek "De wilde jongen van Aveyron", waarin hij zijn pogingen beschreef om een jongen op te voeden die het grootste deel van zijn leven in het wild had geleefd. Itard's werk wordt vaak beschouwd als het eerste voorbeeld van echt praktisch onderwijs.